در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

جلوه‌ای کرد رخت دید ملک عشق نداشت

عین آتش شد از این غیرت و بر آدم زد

عقل می‌خواست کز آن شعله چراغ افروزد

برق غیرت بدرخشید و جهان برهم زد

مدعی خواست که آید به تماشاگه راز

دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد

دیگران قرعه قسمت همه بر عیش زدند

دل غمدیده ما بود که هم بر غم زد

جان علوی هوس چاه زنخدان تو داشت

دست در حلقه آن زلف خم اندر خم زد

حافظ آن روز طربنامه عشق تو نوشت

که قلم بر سر اسباب دل خرم زد

#کانال_نامبر_وان

حضرت #حافظ

دیوان غزلیات / غزل شماره۱۵۷

فرهنگ یعنی: بدون اجازه ی کسی از او فیلم و عکس نگیریم.
فرهنگ یعنی: میزان درآمد و حقوق دیگران به ما ربطی ندارد.
فرهنگ یعنی: کسی در گوشی خود عکسی به ما نشان داد عکس های قبلی و بعدیش را نبینیم.
فرهنگ یعنی: لهجه ی دیگران را مسخره نکنیم.
فرهنگ یعنی: خودت را صاحب نظر ندانی تا رسیدی به کسی در مورد مدل مو و رنگ مو آرایشش و چاقی و لاغری او نظر دهی.
فرهنگ یعنی: تا از خونه ی کسی بیرون آمدیم و در را بستیم شروع نکنیم به بدگویی و غیبت از میزبان.
فرهنگ یعنی: دوست‌هایت را مقابل جنس مخالف ضایع نکنی.
فرهنگ یعنی: آشغال از ماشین بیرون نریزیم.
فرهنگ یعنی: از چشمی درب خانه مان رفت و آمد همسایه ها را چک نکنیم.
فرهنگ یعنی: تا کسی برایمان کادو خرید سریع قیمت آن را در نیاوریم.
فرهنگ یعنی: به خاطر 1 دقیقه پیاده روی دوبل پارک نکنیم.
فرهنگ یعنی: رعایت نکردن قوانین رانندگی نشانه ی زرنگی ما نیست.

به خاطر خودمان و نسل بعدمان فرهنگ سازی کنیم و زندگی را زیبا بسازیم